سکس با بیوهء مچاله شده

عین قرصای زیر زبونی پدرم

عین شربتای  سرفه ی مادر

عین  خنده های از  سر یأس

خوب بودن یه امر مقطعیه

هیچ فرقی نداره کی باشم

هیچ فرقی نداره  کی باشه

بی تو هر جای  زندگی باشم

زندگی  یه کسالت  سگیه

خیلی وقته یه جای تهران و

با تو  بانوی من قدم نزدم

من که از ضرب و زور تنهایی

کوچه پس کوچه هاشو خوب بلدم

بعد تو شهرو زیرو رو کردم

با  همه  بیوه هاش خوابیدم

وسط  بغض  بودم و شهوت

لا به لای  گریه  لرزیدم

سکس با بیوهء مچاله شده

عین  آرامبخش  مقطعیه

عین خاموش کردن  جنگل

با  یه  بطری  آب  معدنیه

من که  این  یه  سال  لعنتی و

چن تا تقویم سالخورده  شدم

گاهی از درد بی کسی عصرا 

زنگ  میزنم  به خط خودم

گریه  می کنم  دلم  وا شه

حرف  میزنم  سبک تر  شم

کاش یادم بره که  بعد از  تو

من یه خط همیشه خاموشم

خسته ام عین ماده اسبی که

پا به ماه یه کره ی مردست

عین مردی که بعد رفتن تو

بی صدا لای شعرهاش شکست

عباس فرجی