اعصاب خرد و خانه ی پرکار و شام را
خوابم نمیبرد بنویسم کدام را
لب بسته ام اگر، به موازات ترس نیست
گم کرده ام کلید در خنده هام را
من را به جرم اینکه زنم سرزنش نکن
با جان و دل خریده ام این اتهام را
گاهی سراغ چشم مرا از خودت بگیر
دنبال کن درون خودت ردپام را
من را بگیر در بغلت تا که حس کنی
وقت تگرگ، حال بد پشت بام را
شاعر شدم دوباره خودم را سبک کنم
بر من ببخش این غزل نا تمام را