نامه ای به همسرم

5 روز از تولدم گذشت و 170 روز تا تولد تو مانده

24 سال زندگی که پنج ،شیش سال اخرش با تو و یا به یادتو گذشت...

منتی نیست اما میخوام گزارشی از عملکردم برایت بگویم:

1- من تمام 14 معصوم را زیارت کرده ام و به نیابت از تو چه کارها که نکردم....

2- من در طواف خانه کعبه تو را بیش از هرکسی یاد کردم من سرخوشبختی تو با خدا شرط کرده ام...

3- من در عمق دریا  برای ماهی ها از تو گفته ام......

4- من در پرواز کردن های تنهاییم در اوج اسمان که بودم اسمت را زمزمه میکردم ....

5-من در مکان های که مرزی وجود ندارد و  ادم ها بی پروا میشوند در گوشه ای نشسته ام و به تو فک کردم...

6- من اول هر هفته  برای سلامتی ات صدقه کنار میگذارم....

7- من دفتر خاطراتی دو نفره دارم که با مرگم در قبرم دفن خواهد شد...

8- من فقط چند روز بعد از سوم خرداد 90 تمام اعضای بدنم را به نیابت از تو اهدا کردم...

9-من شاعر درباری سلطنت تو هستم....

10-من اولین کسی هستم که تو را بی پروا در شعرهایم در اغوش میکشم و می بوسم و لذت می برم...

11-من سرپرست کودکی هستم به جای همان کودکی می توانست دلخوشی این روزهای زندگیمان باشد...

12-من الم قران را اسم وفامیل تو تفسیرمیکنم ال....م.....

13-من تو را مریم مقدسی می دانم که حتم دارم در آغوش آسیه ای پاک و مومنه رشد کرده است(مادر زنم)

14-من تمام رمز های امنیتی ام را  اسم و فامیل تو قرار داده ام...

15- ........

کاشی تمام «من« ها »ما« بود

حمیدرضا عسکری 94/7/10